Προηγούμενες Γραφές:

Ο ‘Ατά’ μπιν Γιασάρ, είπε:
«Συνάντησα τον ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν ‘Αμρ μπιν Αλ-‘Ας και τον ρώτησα: ‘Πες μου για την περιγραφή του Αγγελιαφόρου Του Αλλάχ (s) στην Τορά.’ Εκείνος είπε: ‘Περιγράφεται στην Τορά, όπως περίπου περιγράφεται και στο Κοράνιο· ‘Σε έχουμε πράγματι στείλει ως μάρτυρα (για την ανθρωπότητα), και ως κάποιον που μεταφέρει χαρμόσυνες ειδήσεις, ως προειδοποιητή των άλλων, και ως κάποιον που προστατεύει και προφυλάσσει τα έθνη. Είσαι ο δούλος και ο Αγγελιαφόρος Μου· σε ονόμασα Αλ-Μουταουάκιλ (Ο Έμπιστος). Δεν είσαι ούτε ανάγωγος, ούτε αγενής, ούτε υψώνεις τη φωνή σου. Δεν ξεπληρώνεις το κακό με κακό· αντίθετα, συγχωρείς. Δεν θα συλλέξω την ψυχή σου, μέχρι να καθοδηγήσεις τα έθνη, ισιώνοντας την θρησκεία μου που έχουν διαστρεβλώσει και μέχρι να πουν, ‘Δεν υπάρχει αληθινός θεός, παρά μόνο Ο Αλλάχ’, και να ανοίξω μέσω εσένα τυφλά μάτια, κουφά αυτιά και κλειστές καρδιές.’

Ο ‘Ατά’ είπε: ‘Συνάντησα έναν Ραβίνο, και τον ρώτησα γι’ αυτή την αφήγηση, και δεν διέφερε από όσα είπε ο ‘Αμπντ Αλλάχ μπιν ‘Αμρ μπιν Αλ-‘Ας, εκτός από μια ασήμαντη διαφορά στο λεξιλόγιο της αφήγησης.’» (Αλ-Μπαϊχακέι)

Ο ‘Αμντ Αλ-Άχαντ Νταούντ είπε στο βιβλίο του «Ο Μωχάμμαντ στη Βίβλο.»:
«Έχω προσπαθήσει να στηρίξω τα επιχειρήματά μου σε μέρη της Βίβλου που δύσκολα επιτρέπουν οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Δεν θα πήγαινα στα λατινικά, στα ελληνικά, ή στα αραμαϊκά, γιατί αυτό θα ήταν άσκοπο. Δίνω απλά το παρακάτω απόσπασμα στα ίδια λόγια με την αναθεωρημένη έκδοση, όπως δημοσιεύθηκε από την «Σύλλογος Βρετανικής και Ξένης Βίβλου» (British and Foreign Bible Society).

Διαβάζουμε (σε ελληνική μετάφραση) τα ακόλουθα λόγια στο Βιβλίο του Δευτερονομίου, κεφάλαιο 18, εδάφιο 18, που μιλάει για μια προφητεία από τον Αλλάχ για τον Μωυσή, σχετικά με τον ερχομό ενός προφήτη στο μέλλον
‘‘Εγώ θα αναδείξω μέσα από τον ίδιο τους το λαό έναν προφήτη γι’αυτούς, σαν εσένα. Θα βάλω τα λόγια μου στο στόμα του και θα τους λέει όλα όσα εγώ τον προστάζω.» Αν αυτά τα λόγια δεν αναφέρονται στον Προφήτη Μωχάμμαντ, είναι ακόμη ανεκπλήρωτα. Ο Προφήτης Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν ο Προφήτης στον οποίο αναφέρεται το απόσπασμα. Ακόμα και οι μαθητές του είχαν την ίδια άποψη: περίμεναν για το δεύτερο ερχομό του Ιησού ώστε να εκπληρωθεί η προφητεία. Μέχρι τώρα είναι αναμφισβήτητο ότι ο πρώτος ερχομός του Ιησού, δεν ήταν για να εκπληρώσει την προφητεία (θα τους στείλω έναν Προφήτη σαν εσένα, ω Μωυσή.), επίσης και ο δεύτερος ερχομός δύσκολα μπορεί να εκπληρώσει τα λόγια. Ο Ιησούς, όπως πιστεύει η Εκκλησία, θα εμφανιστεί ως κριτής και όχι ως νομοθέτης, αλλά ο υποσχεμένος πρέπει να έρθει με έναν ‘‘πύρινο νόμο’’ στο ‘‘δεξί του χέρι.’’

Κατά τον προσδιορισμό της προσωπικότητας του υποσχεμένου προφήτη, η άλλη προφητεία του Μωυσή είναι, ωστόσο, ιδιαίτερα χρήσιμη, στο σημείο όπου μιλά για την «λαμπρή εμφάνιση του φωτός του Θεού που προέρχεται από το Φαράν», τα όρη της Μέκκας. Τα λόγια του Βιβλίου του Δευτερονομίου (κεφάλαιο 33. Εδάφιο 2), είναι τα εξής:
"Ο Κύριος ήρθε απ’το Σινά, και ανέτειλε για το λαό του απ’το Σηείρ· ακτινοβόλησε απ’το όρος Φαράν, και ήρθε με μυριάδες αγίων· κρατώντας στο δεξί του χέρι τον πύρινο νόμο για αυτούς..."

Οι λέξεις της προφητείας του Αββακούμ, που αναφέρεται στο κεφάλαιο Αββακούμ (3:3), είναι ιδιαίτερα σημαντικές: «Ο Θεός ήρθε από τη Θαιμάν, και ο Άγιος από το βουνό Φαράν. (Διάψαλμα). Η λαμπρότητά του φωτίζει τους ουρανούς και η δόξα του γεμίζει η γη.». Η λέξη ‘‘δόξα’’, είναι πολύ σημαντική, καθώς το όνομα Μωχάμμαντ σημαίνει κυριολεκτικά ‘‘ο Ένδοξος.’’ Επιπλέον, στους Άραβες, τους κάτοικους της ερήμου Φαράν, είχαν υποσχεθεί ότι θα τους έρθει μία Αποκάλυψη: «Η έρημος και οι πόλεις της, ας υψώσουν φωνή, οι κωμοπόλεις που τις κατοικεί ο Κηδάρ· ας ψάλλουν οι κάτοικοι της Σελά, ας αλαλάζουν από τις κορυφές των βουνών. Ας δώσουν δόξα στον Κύριο, και ας αναγγείλουν την αίνεσή του στα νησιά. Ο Κύριος θα βγει ως ισχυρός· θα διεγείρει ζήλο ως πολεμιστής· θα φωνάξει, μάλιστα θα βρυχήσει, θα υπερισχύσει ενάντια στους πολεμίους του.» (Ησαΐας 42:11-13)

Ακόμη υπάρχουν και άλλες δύο προφητείες που αξίζει να σημειωθούν, και στις οποίες γίνεται αναφορά στον Κηδάρ. Η πρώτη πάει ως εξής στο κεφάλαιο του Ησαΐα (60:1-7)

"Σήκω, λάμψε, γιατί το φως σου έχει έλθει, και η δόξα Του Κυρίου έχει υψωθεί πάνω σου…Το πλήθος των καμήλων θα σε περιβάλει, οι δρομάδες της Μαδιάμ και της Γέφα· όλοι από την Σαβά θα έλθουν. Όλα τα κοπάδια του Κηδάρ θα συγκεντρωθούν σε σένα, τα κριάρια του Ναβαϊώθ θα σε υπηρετούν, θα έλθουν με αποδοχή στο βωμό Μου, και Εγώ θα δοξάσω τον οίκο της δόξας Μου.".

Η άλλη προφητεία είναι κι αυτή του Ησαΐα (21:13-16)

"Στο δάσος τής Αραβίας θα διανυχτερεύσετε, καραβάνια των Δαιδανιτών. Φέρτε νερό σε συνάντηση εκείνου που διψάει, κάτοικοι της γης τής Θαιμάν· προϋπαντάτε με ψωμιά εκείνον που φεύγει. Επειδή, φεύγουν μπροστά από τα ξίφη, μπροστά από το γυμνωμένο σπαθί, και μπροστά από το τεντωμένο τόξο, και μπροστά από την ορμή τού πολέμου. Επειδή, έτσι μου είπε ο Κύριος: Μέσα σε έναν χρόνο, όπως είναι τα χρόνια των μισθοφόρων, θα εκλείψει ολόκληρη η δόξα τής Κηδάρ· και το υπόλοιπο του αριθμού των δυνατών τοξοτών από τους γιους τού Κηδάρ θα ελαττωθούν· επειδή, ο Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, μίλησε.»

Διαβάστε αυτές τις προφητείες στον Ησαΐα, υπό το φως μίας στο Δευτερονόμιο που μιλά για τη λάμψη Του Θεού από το Φαράν.

Ο Προφήτης Μωχάμμαντ ήταν από τους απογόνους του Ισμαήλ μέσω του Κηδάρ, που εγκαταστάθηκε στη γη Φαράν. Ο Μωχάμμαντ είναι ο μόνος Προφήτης μέσω του οποίου οι Άραβες έλαβαν αποκάλυψη την περίοδο που το σκοτάδι κάλυψε τη γη.

Μέσω εκείνου, το θεϊκό φως έλαμψε από το Φαράν, και η Μέκκα είναι το μοναδικό μέρος όπου δοξάζεται ο Οίκος Του Αλλάχ, και τα ποίμνια του Κηδάρ έρχονται οικειοθελώς στους βωμούς του. Ο Προφήτης Μωχάμμαντ διώχθηκε από το λαό του και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Μέκκα. Ήταν διψασμένος, ενώ τράπηκε σε φυγή από το σπαθί και το οπλισμένο τόξο, και μέσα σε ένα χρόνο από τη φυγή του, οι απόγονοι του Κηδάρ τον συνάντησαν στο Μπαντρ, το μέρος όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη μάχη ανάμεσα στου κατοίκους της Μέκκας και τον Προφήτη. Αν ο Προφήτης δεν γίνει αποδεκτός ως η εκπλήρωση όλων αυτών των προφητειών, τότε αυτές παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτες. Επίσης, "Ο οίκος της δόξας μου", που αναφέρεται στον Ησαΐα (60:7), είναι ο οίκος Του Αλλάχ στη Μέκκα και όχι η Εκκλησία του Χριστού, όπως πιστεύουν Χριστιανοί σχολιαστές. Ακόμη, τα ποίμνια του Κηδάρ, όπως αναφέρθηκε στο εδάφιο 7, δεν ήρθαν ποτέ στην Εκκλησία του Χριστού· και είναι γεγονός ότι τα χωριά του Κηδάρ και οι κάτοικοί τους, είναι οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο που παρέμειναν ακλόνητοι στην επιρροή της Εκκλησίας του Χριστού.

Επίσης, η αναφορά 10.000 αγίων στο Δευτερονόμιο (33:2) είναι πολύ σημαντική. (Το φως του Αλλάχ) έλαμψε από το Φαράν, και ήλθε με 10.000 άγιους. Αν διαβάστε ολόκληρη την ιστορία της γης του Φαράν δεν θα βρείτε κανένα άλλο γεγονός, παρά μόνο την κατάκτηση της Μέκκας στην οποία ο Προφήτης εισήλθε με 10.000 ακολούθους από τη Μαντίνα και επέστρεψε ξανά ‘‘στον οίκο της δόξας Μου.’’ Δίνει τον πύρινο νόμο στον κόσμο, πράγμα που έκανε στάχτη όλους τους υπόλοιπους νόμους. Ο Παρηγορητής –το Πνεύμα της Αληθείας –για τον οποίο μίλησε ο Προφήτης Ιησούς, δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Προφήτης Μωχάμμαντ. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως το Άγιο Πνεύμα, όπως λέει η Εκκλησιαστική θεολογία. Ο Ιησούς λέει: ‘‘Είναι ωφέλιμο για σας να αποχωρήσω, γιατί αν δεν αποχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θα έλθει σε σας, αλλά αν αναχωρήσω θα τον στείλω σε σας.’’

TΤα λόγια αυτά δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Παράκλητος έπρεπε να έρθει μετά την αναχώρηση του Ιησού, και δεν ήταν μαζί του όταν διατυπώθηκαν αυτά τα λόγια. Και ας κάνουμε αυτή την ερώτηση: Δεν υπήρξε το Αγίο Πνέυμα κατά την ύπαρξη του Ιησού στην γη; Πως λοιπόν η εκκλησία ισχυρίζεται ότι ο Παράκλητος είναι το Άγιο Πνεύμα, αφού ο ερχομός του Παράκλητου είχε ως όρο την αποχώρηση του Ιησού, όπως ο ίδιος λέει. Άλλωστε, ο τρόπος με τον οποίο τον περιγράφει ο Ιησούς, τον καθιστά άνθρωπο, όχι πνεύμα. ‘‘Δεν πρέπει να μιλά από μόνος του, αλλά ό,τι ακούει, αυτό πρέπει να λέει.’’. Θα πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι το Άγιο Πνεύμα και ο Αλλάχ είναι δύο διαφορετικές οντότητες, και ότι το Άγιο Πνεύμα μιλά και από μόνο του, και λέει όσα ακούει από Τον Αλλάχ; Τα λόγια του Ιησού αναφέρονται ξεκάθαρα σε κάποιον Αγγελιαφόρο από Το Θεό. Τον αποκαλεί το Πνεύμα της Αληθείας, και έτσι το Κοράνιο μιλά για τον Προφήτη Μωχάμμαντ,

Όχι, πράγματι, ήρθε με την αλήθεια, και επιβεβαίωσε τους Αγγελιαφόρους. (Κοράνιο 37:37)